“ද්වේෂය යනු සිතින් ගන්නා වූ අරමුණ කෙරෙහි ඇති වන විරුද්ධ ස්වභාවය ය. අරමුණට නො කැමති ස්වභාවය ය. කෝපය, තරහව, වෛරය, භය, අප්පිරියාව, නො සතුට යන වචනවලින් කියැවෙන්නේ ද ද්වේෂය ය.”
“මේ දේ හොඳ ය, ලස්සන ය, මිහිරි ය කියා ඒ ඒ දේවලට හා පුද්ගලයන්ට ඇලුම් කරන ස්වභාවය ලෝභය ය. ආශාවය - ඕනෑකම ය - රාගය ය - ගිජු කම ය - කැතකම ය - ආදරය - ප්‍රේමය යන නම් වලින් කියැවෙන්නේ ද ලෝභය ම ය.”]

අවමයෙන්,
සිත් (චිත්ත) වශයෙන් = මෝහය මුල් විය යුතු ම ය. /
(මෝහය හා) ලෝභය මුල් විය යුතු ම ය. /
(මෝහය හා) ද්වේශය මුල් විය යුතු ම ය.

උපකාරක: >>> [මෝහය - “අරමුණෙහි සැබෑ තත්ත්වය වසන ස්වභාවය මෝහ නම් වේ. මෝ මෝහය ඇසෙහි ඇති පටලයක් වැනිය යි ද, අඳුරක් වැනිය යි ද කිය යුතු ය. ...
අහිරිකය - පාපය පිළිකුල් නො කරන ස්වභාවය අහිරික නමි. මෙයට පාපයට ලජ්ජා නො වන ස්වභාවය යි ද කියනු ලැබේ.
අනොත්තප්පය - පාපයට බිය නො වන ස්වභාවය අනොත්තප්පය නමි. අහිරිකය අනොත්තප්පය යන මේ චෛතසික දෙක අකුශල පක්ෂයෙහි මහ බල දෙකකි.
උද්ධච්චය - සිත සැලෙන ස්වභාවය, ආරම්මණයෙහි මැනවින් නො පිහිටන ස්වභාවය උද්ධච්ච නමි. මෙය සමාධියට විරුද්ධ ස්වභාවයෙකි.”]

අවමයෙන්,
සිතේ ඇති ගති / සිතේ ඇති ගති ස්වභාව (චෛතසික) වශයෙන් = මෝහය - අහිරිකය - අනෝත්තප්පය - උද්ධච්චය එකට එක්ව තිබිය / හැසිරිය යුතු ම ය.

{ගැඹුරින් වැඩිදුර - https://pitaka.lk/books/abhidharma-margaya/2-5.html >>>
https://pitaka.lk/books/abhidharma-margaya/3-10.html}