Q. අවසරයි, බුදු රජාණන් වහන්සේගේ පිළිම වහන්සේලාගේ හොඳින් වැඩී උඩට බැඳ ඇති (මෞළිය සහිත) කේශ ධාතූන් නිතරම දක්වා තිබෙනවා. ඇත්තටම බුදුන් වහන්සේ බුද්ධත්වයට පත්වීමෙන් අනතුරුව එලෙසින් හිසකේ උඩට බැඳ තිබූ උතුමෙකු ද? ඇයි එසේ නම් ශ්‍රාවකයන් වහන්සේලාට හිසකේ බාන හැටියට කියා ඇත්තේ?
නැත්නම් එය පිළිම වහන්සේ නිර්මාණය කරන අයගේ වරදක් ද?
A/S. "මෙම සිරිසෞභාග්‍යයෙන් යන බෝසතාණෝ එක් රැයින්ම තුන් රාජ්‍යය පසුකොට තුන්යොදුන් මග ගෙවා අනෝමා ගංතෙරට පැමිණියහ. ඉක්බිති බෝසත්හු ගංතෙර සිට මේ කිනම් නදියක්දැයි ඡන්නගෙන් ඇසූහ. දේවයිනි, අනෝමා නමි. අපගේ පැවිද්දත් අනෝම වන්නේ යයි විළුබෙන් අසු ගටන්නාහු අසුට සංඥා කළහ. අශ්වයා උඩපැන අට ඉස්බක් පුළුල් ගඟ එගොඩ සිටියේය. බෝසත්හු අසුපිටින් බැස මුතුරැසක් වන් වැලිතෙලෙහි සිට ඡන්න ඇමතූහ යහළු ඡන්න, ඔබ මාගේ ආභරණත් කන්ථකත් ගෙන යන්න. මම පැවිදි වන්නෙමියි කීහ. ඡන්න, දේවයිනි මමත් පැවිදිවෙමියි කීය. ඔබට මහණවිය නොහැකියි. ඔබ යන්නමයි තෙවරක් වළකා ආභරණත් අශ්වයාත් පවරා දී මෙසේ සිතූහ. මගේ මේ කෙස් ශ්‍රමණ සාරුප්‍ය නොවෙයි. ඒවා කඩුවෙන් කපමි කියා දකුණතින් නොතියුණු උතුම් කඩුව ගෙන වමතින් මෞළිය සහිත කොණ්ඩය ගෙන සින්දහ. කෙස් දැඟුල්ව දකුණට කැරකී හිසෙහි ඇලී ගියේය. දිවිහිමියෙන් ඒ කෙස්වල ප්‍රමාණය එයම වෙයි. රැවුල එයටම අනුරූප විය. නැවත කෙස්රැවුල් කැපීමක් නොවීය. බෝසත්හු මෞලිය සහිත කොණ්ඩය ගෙන ඉදින් මම බුදුවන්නෙම් නම් අහසෙහි රැඳේවා. නොඑසේ නම් බිම වැටේවායි අහසට දැමූහ."
A / R / R. "න භික්ඛවෙ දීඝා කෙසා ධාරෙතබ්බා, යො ධාරෙය ආපත්ති දුක්කටස්ස. අනුජානාමි භික්ඛවෙ දුමාසිකං වා දුවංගුලං වා - මහණෙනි, දික් හිසකේ නො දැරිය යුතුය. යමෙක් දරා නම් ඔහුට දුකුළා ඇවැත් වේ. මහණෙනි, දෙමසකට වරක් හෝ දෙඅඟලක් වැඩුණු කල්හි හෝ හිසකේ කැපීම අනුදනිමි."
# "ඉමිනා සිරිසමුදයෙන ගච්ඡන්තො බොධිසත්තො එකරත්තෙනෙව තීණි රජ්ජානි අතික්කම්ම තිංසයොජනිකං මග්ගං ගන්ත්වා අනොමානදීතීරං සම්පාපුණි. අථ බොධිසත්තො නදීතීරෙ ඨත්වා ඡන්නං පුච්ඡි – “කා නාමායං නදී”ති? “අනොමා නාම, දෙවා”ති. “අම්හාකම්පි පබ්බජ්ජා අනොමා භවිස්සතී”ති පණ්හියා අස්සං ඝට්ටෙන්තො අස්සස්ස සඤ්ඤං අදාසි. අස්සො උල්ලඞ්ඝිත්වා අට්ඨඋසභවිත්ථාරාය නදියා පාරිමතීරෙ අට්ඨාසි. බොධිසත්තො අස්සපිට්ඨිතො ඔරුය්හ මුත්තරාසිසදිසෙ වාලුකාපුලිනෙ ඨත්වා ඡන්නං ආමන්තෙසි – “සම්ම ඡන්න, ත්වං මය්හං ආභරණානි චෙව කණ්ඩකඤ්ච ආදාය ගච්ඡ, අහං පබ්බජිස්සාමී”ති. ඡන්නො, “අහම්පි, දෙව, පබ්බජිස්සාමී”ති. බොධිසත්තො ආහ – “න ලබ්භා තයා පබ්බජිතුං, ගච්ඡෙව ත්ව”න්ති තික්ඛත්තුං නිවාරෙත්වා ආභරණානි චෙව කණ්ඩකඤ්ච පටිච්ඡාපෙත්වා චින්තෙසි – “ඉමෙ මය්හං කෙසා සමණසාරුප්පා න හොන්ති, තෙ ඛග්ගෙන ඡින්දිස්සාමී”ති දක්ඛිණෙන හත්ථෙන පරමනිසිතමසිවරං ගහෙත්වා වාමහත්ථෙන මොළියා සද්ධිං චූළං ගහෙත්වා ඡින්දි, කෙසා ද්වඞ්ගුලමත්තා හුත්වා දක්ඛිණතො ආවට්ටමානා සීසෙ අල්ලීයිංසු. තෙසං පන කෙසානං යාවජීවං තදෙව පමාණං අහොසි, මස්සු ච තදනුරූපං, පුන කෙසමස්සුඔහාරණකිච්චම්පිස්ස නාහොසි. බොධිසත්තො සහ මොළියා චූළං ගහෙත්වා – “සචාහං බුද්ධො භවිස්සාමි, ආකාසෙ තිට්ඨතු, නො චෙ, භූමියං පතතූ”ති ආකාසෙ ඛිපි. තං චූළාමණිබන්ධනං යොජනප්පමාණං ඨානං ගන්ත්වා ආකාසෙ අට්ඨාසි."
# ["ඉමිනා සිරිසමුදයෙන ගච්ඡන්තො බොධිසත්තො එකරත්තෙනෙව තීණි රජ්ජානි අතික්කම්ම තිංසයොජනිකං මග්ගං ගන්ත්වා අනොමානදීතීරං සම්පාපුණි. අථ බොධිසත්තො නදීතීරෙ ඨත්වා ඡන්නං පුච්ඡි – “කා නාමායං නදී”ති? “අනොමා නාම, දෙවා”ති. “අම්හාකම්පි පබ්බජ්ජා අනොමා භවිස්සතී”ති පණ්හියා අස්සං ඝට්ටෙන්තො අස්සස්ස සඤ්ඤං අදාසි. අස්සො උල්ලඞ්ඝිත්වා අට්ඨඋසභවිත්ථාරාය නදියා පාරිමතීරෙ අට්ඨාසි. බොධිසත්තො අස්සපිට්ඨිතො ඔරුය්හ මුත්තරාසිසදිසෙ වාලුකාපුලිනෙ ඨත්වා ඡන්නං ආමන්තෙසි – “සම්ම ඡන්න, ත්වං මය්හං ආභරණානි චෙව කණ්ඩකඤ්ච ආදාය ගච්ඡ, අහං පබ්බජිස්සාමී”ති. ඡන්නො, “අහම්පි, දෙව, පබ්බජිස්සාමී”ති. බොධිසත්තො ආහ – “න ලබ්භා තයා පබ්බජිතුං, ගච්ඡෙව ත්ව”න්ති තික්ඛත්තුං නිවාරෙත්වා ආභරණානි චෙව කණ්ඩකඤ්ච පටිච්ඡාපෙත්වා චින්තෙසි – “ඉමෙ මය්හං කෙසා සමණසාරුප්පා න හොන්ති, තෙ ඛග්ගෙන ඡින්දිස්සාමී”ති දක්ඛිණෙන හත්ථෙන පරමනිසිතමසිවරං ගහෙත්වා වාමහත්ථෙන මොළියා සද්ධිං චූළං ගහෙත්වා ඡින්දි, කෙසා ද්වඞ්ගුලමත්තා හුත්වා දක්ඛිණතො ආවට්ටමානා සීසෙ අල්ලීයිංසු. තෙසං පන කෙසානං යාවජීවං තදෙව පමාණං අහොසි, මස්සු ච තදනුරූපං, පුන කෙසමස්සුඔහාරණකිච්චම්පිස්ස නාහොසි. බොධිසත්තො සහ මොළියා චූළං ගහෙත්වා – “සචාහං බුද්ධො භවිස්සාමි, ආකාසෙ තිට්ඨතු, නො චෙ, භූමියං පතතූ”ති ¶ ආකාසෙ ඛිපි. තං චූළාමණිබන්ධනං යොජනප්පමාණං ඨානං ගන්ත්වා ආකාසෙ අට්ඨාසි."
